இது தான் உலகம்! இது தான் வாழ்க்கை!

நான் பார்த்தவரையில் உலகத்தில் உள்ள் அத்தனை பேரும், மொழி மாறினாலும் அர்த்தம் மாறாமல் துயரத்துடன் எழுப்புகிற கேள்வி 'ஆண்டவன் எனக்கு மட்டும் ஏன் இத்தனை கஷ்டங்களைக் கொடுக்க வேண்டும்?'. இந்தக் கேள்வி என்னிடம் கேட்கப்படும் போதெல்லாம் புத்தமதத்தினர் சொல்கிற ஒரு சின்னக் கதையை நான் அவர்களுக்குச் சொல்வது வழக்கம்.

அது ஒரு கிராமம்.. சிறுவன் ஒருவன் ஏரிக்கரையில் விளையாடப் போகிறான். அப்போது 'என்னைக் காப்பாற்று! காப்பாற்று!' என்று ஓர் அலற்ல். ஆற்றோறத் தண்ணீறில் வலைக்குள் சிக்கி இருக்கும் முதலை ஒன்று சிறுவனைப் பார்த்துப் பரிதாபமாகக் கதறுகிறது. 'உன்னை வலையிலிருந்து விடுவித்தால் நீ என்னை விழுங்கி விடுவாய். நான் மாட்டேன்!' என்று முதலையைக் காப்பாற்ற மறுக்கிறான். ஆனால் முதலை, 'நான் உன்னைச் சத்தியமாகச் சாப்பிடமாட்டேன்! என்னைக் காப்பாற்று!' என்று கண்ணீர் விடுகிறது. முதலையின் பேச்சை நம்பி சிறுவனும் வலையை அறுக்க ஆரம்பிக்கிறான்... வலையில் இருந்து முதலையின் தலை வெளிப்பட்ட உடனேயே சிறுவனின் காலைப் பிடித்துக்கொண்டது. 'பாவி முதலையே.. இது நியாமமா?' என்று சிறுவன் கண்ணீருடன் கேட்க... 'அதற்கென்ன செய்வது? இது தான் உலகம்.. இது தான் வாழ்கை!' என்று சொல்லிவிட்டுச் சிறுவனை விழுங்க ஆரம்பித்தது. சிறுவனுக்கு சாவது பற்றிக்கூட கவலை இல்லை. ஆனால், நன்றி கெட்ட முதலை சொன்ன சித்தாந்தத்தைத்தான் ஏற்றுக்கொள்ள் முடியவில்லை.

முதலையின் வாய்க்குள் மெள்ள்ப் போய்க்கொண்டிருக்கும் சிறுவன், மரத்திலிருந்த பறவைகளைப் பார்த்துக் கேட்டான் - 'முதலை சொல்வது மாதிரி.. இது தான் உலகமா? இது தான் வாழ்க்கையா?' அதற்குப் பறவைகள், 'எவ்வளவோ பாதுகாப்பாக மரத்தின் உச்சியில் கூடுகட்டி முட்டையிடுகிறோம்... ஆனால், அதைப் பாம்புகள் வந்து குடித்துவிட்டுச் சென்று விடுகின்றன... ஆதனால் சொல்கிறோம், முதலை சொல்வது சரிதான்!'

ஏரிக்கரையில் மேய்ந்து கொண்டிருக்கும் கழுதையைப் பார்த்து சிறுவன் அதே கேள்வியைக் கேட்கிறான்... 'நான் இளமையாக இருந்த காலத்தில் என் எஜமான் அழுக்குத் துணிகளைச் சுமக்க வைத்து என்னைச் சக்கையாகப் பிழிந்தெடுக்கிறான். எனக்கு வயதாகி நடை தளர்ந்து போன போது எனக்குத் தீனி போட முடியாது என்று சொல்லி என்னைத் துரத்திவிட்டான். முதலை சொல்வதில் தப்பே இல்லை. இது தான் உலகம்! இது தான் வாழ்க்கை!' என்றது கழுதை.

சிறுவனால் அப்போதும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை! கடைசியாக ஒரு முயலைப் பார்த்து சிறுவன் அதே கேள்வியைக் கேட்கிறான். 'இல்லை! முதலை சொல்வதை நான் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது! முதலை பிதற்றுகிறது!' என்று முயல் சொல்ல.. முதலைக்குக் கோபம் வந்துவிட்டது. சிறுவனின் காலைக் கவ்வியபடியே வாதாடத் தொடங்கியது. 'சிறுவனை வாயால் கவ்விக்கொண்டே பேசுவதால் நீ சொல்வது சரியாகப் புரியவில்லை' என்றது முயல். பெரிதாக சிரித்த முதலை 'நான் முட்டாள் இல்லை! சிறுவனை விட்டால் ஓடிவிடுவான்' என்றது. முயல், 'புத்தியில்லாத முதலையே! உன் வாலின் பலத்தையா மறந்து விட்டாய்? சிறுவன் ஓட முயற்சித்தால் வாலால் ஒரே அடியில் வீழ்த்தி விடலாமே...' என்று நினைவுபடுத்த.. முதலையும் சிறுவனை விடுவித்துப் பேசத்தொடங்கியது. அப்போதுதான் முயல் சிறுவனை பார்த்து 'நிற்காதே! ஓடிவிடு!' என்று கத்த.... சிறுவன் ஓடுகிறான். முதலை, சிறுவனை வீழ்த்த வாலை உயர்த்திய போதுதான் அதற்கு ஒன்று புரிந்தது. வலையிலே சிக்கியிருக்கும் தன் வால் பகுதியை விடுவிப்பதிற்குள் சிறுவனை விழுங்கத் தொடங்கியது, அதன் நினைவிற்கு வ்ந்தது! சிறுவன் தப்பு ஓடிவிட்டான்.அப்போது கோபத்துடன் தன்னைப் பார்த்த முதலையிடம் முயல் புன்னகையுடன் சொன்னது - 'புரிந்ததா இது தான் உலகம்! இது தான் வாழ்க்கை!'

சிறுது நேரத்துக்கெல்லாம் தப்பி ஓடிய சிறுவன் கிராமத்தினரை அழைத்து வர... அவர்கள் முதலையை கொன்றுவிடுகிறார்கள். அப்போது சிறுவனோடு வந்த நாய் அந்த புத்திசாலி முயலைத் துரத்தி... சிறுவன் பதறி ஓடிச்சென்று தடுப்பதற்குள் கொன்றுவிடுகிறது. சிறுவன் பெருமூச்சு விடுகிறான். 'இது தான் உலகம்! இது தான் வாழ்க்கை' என்று சமாதானம் ஆகிறான்.

'வாழ்க்கையின் அநேக விஷயங்களும் நம்மால் முழுக்கப் புரிந்துகொள்ள முடியாது!' என்று இந்து மத ரிஷிகள் சொன்னதைத் தான் புத்தமதமும் சொல்கிறது.

--சுவாமி சுகபோதானந்தா--